KOLEC TRABOINI
BALADA E LARGESIVE
In memoriam
Emigranteve qe e kane humbur jeten ne Greqi
ne mes tyre bashkpunetori i gazetes "Egnatia"
Adrian Kondakçiu
Sonte emigrand, dua te bisedoj vetëm me ty
për baladen e largësive e të trishtimitqë të sjell mungesa e shokëve e miqëvepër gurin e rëndë të varrit dhe harrimit.Të bisedojmë si dikur për shpresën e vrarëqë si orë fatale të priste në portëpër shtegun ku ti e more fluturiminpër të mos ardhur kurrë më në këtë botë.
Ishin vitet ’90, koha e ikjes së madhekoha e shpresës së thyer në njëqind xhamame dritaret e shtëpive të shqyera e vatra pa zjarrikja ishte një shkëndi shprese në lugina e male.Në kalim kufinjsh përmes honeve të borësikja ishte shtegu drejt dritës në ag të mëngjesitpërmes mjegullave kur shfaqej një qytetmë i madh se gjitha ëndrrat tona për botën.Vitet kur kafshata e bukës ishte një ankthniseshim të lirë e përfundonim me pranga në duarfanarët e ndezur në pritje të djemve në oborrnënat shamizeza me zemër drithëruar.Me ëndërrime ktheheshim tej e përtej detitku Adriatiku brigjeve lante mjekrrën me shkumëudhëtimi merrte trajtën e fjalëve të shqipese nga shpirti na dilnin vargjet e dhimbjes si lumë.Nëpër errësirën e natës drejt Athinës iknimnë sheshe e rrugë zëlutës duke thërritur“Dhula! Dhula!” - Duan punë!duke u treguar krahët e drobitur.U thonim se ato krahë ishin si leva, të fortëmund të ngrinin pallate deri në qiellfushave e luginave të Artës e Prevezësmund të mblidhnin agrumet si diell.Por erdhi dita fatale, nje orë dhe një çastgjithçka u përmbys si termet në të zbardhurgjithçka që kishe në jetën tënde të shkurtëriku, kurrë më për të mos ardhur.
 |
ADRIAN KONDAKÇIU
|
Qindra emigranteve, të humbur, të vrarë, të keqtrajtuar ne Greqi nga viti 1991 e deri ne ditet tona. Foto nga Nikos Ekonomopoulo 1997
